حسن رضاخانی
آشنایی من با حرفه‌ی انیمیشن به اوایل سال ۱۳۷۷ برمی‌گرده زمانی که دانش آموز پیش دانشگاهی بودم. در آن زمان تونستم با نصب برنامه دوبعدی Animator Pro روی یک سیستم اینتل ۳۸۶ و یادگیری اون اولین انیمیشن دوبعدی خودم رو بسازم. در همان سال با نرم‌افزار 3D Studio که اون هم تحت سیستم عامل DOS کار می‌کرد آشنا شدم و با آزمون و خطا تونستم با مباحث اولیه‌ی گرافیک سه‌بعدی آشنا بشم. علاقه‌ی من به ساخت مدل‌ها و فضاهای سه‌بعدی به حدی بود که از ادامه تحصیل منصرف شدم و یادگیری انیمیشن سه‌بعدی برای من کار تمام وقت شد. البته بعد از حدود شش سال به اهمیت تحصیل دانشگاهی پی بردم و وارد دانشگاه شدم.
در آن زمان با تحولی که در علوم کامپیوتر داشت رخ می‌داد و ارائه‌ی سیستم عامل ویندوز، نرم‌افزار 3D Studio Max هم معرفی شد، نرم‌افزاری که علاقه‌ی من به یادگیری اون بسیار زیاد بود به این دلیل که در آن زمان امکانات اون در مقایسه با 3D Studio تحت DOS شگفت انگیز بود. بعد از مدتی اولین کار حرفه‌ای خودم رو با 3D Studio Max 2.5 برای یک برنامه تلویزیونی در اواخر سال ۱۳۷۷ انجام دادم. همین موجب شد که به مدت حدود دو سال به تولید انیمیشن سه‌بعدی برای برنامه‌های مختلف تلویزیونی مشغول باشم که تجربه‌ی زیادی برای من بهمراه داشت. اواخر سال ۱۳۷۹ به گروه انیمیشن شرکت فیلمسازی کلک خیال پیوستم و از همکاری با سایر عوامل اجرایی در آنجا مطالب زیادی آموختم. در همین زمان بود که قابلیت‌های نرم‌افزار مایا در یک ویدئو نظرم رو جلب کرد و یادگیری اون رو از طریق خوندن قسمت Help این نرم‌افزار شروع کردم به طوری که بعد از مدتی کوتاه کارهایی که به صورت انفرادی می‌بایست انجام می‌دادم رو بوسیله‌ی این نرم‌افزار اجرا می‌کردم. از آن زمان تا حالا در اکثر پروژه‌هایی که اجرا کردم نرم‌افزار مایا ابزار اصلی من بوده.
در حال حاضر به‌صورت دورکاری با تیم‌های مختلف در پروژه‌های مرتبط با گرافیک سه‌بعدی، واقعیت مجازی و افزوده همکاری می‌کنم پروژه‌هایی مانند Virtual Med Trainer . Autism VR . WHMIS 2015 VR . Promersive. به عنوان یک فرد متخصص و همواره در حال یادگیری برای ارتقای دانش و توانمندی‌های خود و دیگران در زمینه‌های گرافیک سه‌بعدی و تولید محتوای دیجیتال تلاش کردم. به همین دلیل تدریس نیز همواره بخشی از فعالیت‌های من رو در طول این سال‌ها تشکیل می‌داده.
در کنار تدریس، آموزشگاه آزاد سینمایی مابیوکا رو با همکاری یکی از دوستان به نام علی طاهری تاسیس کردم که بین سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۴ فعالیت داشت. ما تلاش زیادی برای استفاده از شیوه‌های جدید برای انتقال دانش در آموزشگاه انجام دادیم. در طول این سال‌ها ما دوره‌های مختلفی رو در زمینه‌های گرافیک سه‌بعدی و جلوه‌های ویژه برگزار کردیم.
تدریس در دانشگاه رو از سال ۱۳۹۴ شروع کردم و بیشتر فعالیت من در این زمینه در دانشگاه جامع علمی-کاربردی واحد ۱۲ متمرکز بود. در ابتدا بیشتر موضوعاتی مرتبط با گرافیک سه‌بعدی و دوبعدی رو تدریس می‌کردم ولی بعد از مدتی به دلیل تغییر در رویکردهای آموزشی دانشگاه تنها موضوعات مرتبط با عکاسی رو تدریس کردم. هر چند سعی من بر این بود که به بهانه‌ی تدریس عکاسی موضوعاتی مانند فتوگرامتری و واقعیت مجازی رو هم به دانشجوها معرفی کنم. با تعریف پروژه‌های فتوگرامتری که لازم بود در کنار کار عکاسی، اجرا نهایی در نرم‌افزار فتوگرامتری انجام شود تلاش کردم موضوع عکاسی دیجیتال رو به حوزه‌های مرتبط هم بسط بدم.
همانطور که در ابتدا هم اشاره کردم بعد از شش سال غیبت از تحصیل، سال ۱۳۸۴ وارد دانشگاه شدم و مدرک کارشناسی سینما با گرایش کارگردانی از دانشگاه سوره گرفتم. در طول این مدت به طور همزمان در مدرسه انیمیشن تدریس می‌کردم و پروژه‌هایی رو هم برای شرکت ایما فیلم انجام می‌دادم. مدرک کارشناسی ارشد رو از دانشگاه تهران در سال ۱۳۹۳ در رشته‌ی عکاسی گرفتم. با وجود حاکم بود نگاه سنتی به عکاسی در دانشگاه سعی کردم با معرفی جدیدترین دست آوردها در تولید تصاویر واقعگرا به وسیله‌ی گرافیک سه‌بعدی این رویکرد رو به چالش بکشم. در نهایت “بررسی نقش و تاثیر شبیه‌سازی دیجیتالی در تولید تصاویر شبه‌واقعی عکس‌نما” رو به عنوان موضوع پایان‌نامه انتخاب کردم تا به این موضوع تاکید کنم که گرافیک سه‌بعدی در زمینه تولید تصاویر عکس گونه به حدی از پیشرفت رسیده که می‌تونه رقیبی برای عکاسی باشه. هر چند الان که دارم این نوشته رو کامل می‌کنم ظهور نوع جدیدی از هوش مصنوعی تحولی در تولید تصاویر بوجود آورده که باعث تعجب بسیاری از متخصصان در هر دو حوزه‌ی عکاسی و گرافیک کامپیوتری شده.
