در حال حاضر عکس‌ها و ویدئوهای ۳۶۰ درجه بیشترین محتوای تولید شده برای واقعیت مجازی هستند، این تصاویر کروی با وجود آن که به‌راحتی تولید و در دسترسی قرار می‌گیرند ولی معایب آن‌ها باعث کاهش کیفیت تجربه‌ی واقعیت مجازی می‌شوند.

اگر چه تصاویر ۳۶۰ درجه‌ی کروی به‌طور مستقیم از عکس و یا عکس‌های گرفته شده به‌وسیله‌ی دوربین‌های عکاسی دیجیتال تهیه می‌شوند و در اغلب موارد از تفکیک‌پذیری بالایی برخوردارند، اما تا زمانی‌که از فاصله‌ی مشخصی دیده شوند کیفیت قابل قبولی را می‌توانند نمایش دهند، حال آن که جزئیات با یک بزرگنمایی ساده براحتی از دست می‌روند و تنها تصویری محو قابل مشاهده خواهد بود، در ضمن یکی دیگر از معایب این گونه تصاویر عدم امکان حرکت برای کاربر در محیط مجازی ایجاد شده است. اما اگر امکان استفاده از محیط‌های سه‌بعدی واقع‌گرا به جای تصاویر دوبعدی فراهم شود، می‌توان تجربه‌ی واقعیت مجازی را بهبود بخشید و کاربردهای جدیدی برای آن تعریف کرد.

در این رابطه این ویدئو را در وبسایت یوتیوب مشاهده کنید.

فتوگرامتری

یک روش ساده و موثر برای تولید صحنه‌های سه‌بعدی واقع‌گرا استفاده از تکنیک فتوگرامتری^۱ است، در این شیوه ابتدا از موضوع و یا صحنه‌ی مورد نظر تعدادی عکس از زوایای مختلف تهیه می‌شود و سپس به‌وسیله‌ی نرم‌افزاری مانند آگی‌سافت فتواسکن^۲ عکس‌ها تحت پردازش قرار می‌گیرند و در نهایت مدلی سه‌بعدی از صحنه و یا موضوع مورد نظر ساخته می‌شود. در مرحله‌ی بعدی نرم‌افزار بافت مناسب مدل سه‌بعدی را از عکس‌ها استخراج می‌کند تا روند تولید از عکس‌های دوبعدی به مدل سه‌بعدی واقع‌گرا تکمیل گردد.

در تصویر زیر مدل سه‌بعدی اولیه‌ی بدون بافت و مدل دارای بافت را در محیط نرم‌افزار فتواسکن مشاهده می‌کنید، جهت مشاهده‌ی سایر نمونه‌های اسکن شده اینجا کلیک کنید.

در پنجره‌ی زیر می‌توانید مدل نهایی را به‌صورت تعاملی مورد بررسی قرار دهید، برای این منظور پس از بارگذاری کامل موضوع در مرورگر با کلیک بر روی دکمه‌های چپ و میانی و همچنین چرخش دکمه‌ی میانی موضوع را در فضای سه‌بعدی مشاهده کنید. نکته آن که این امکان تنها محدود به مرورگرهایی است که از WebGL پشتیبانی می‌کنند، بنابراین ممکن است بر روی مرورگرهای تعدادی از تبلت‌ها و یا گوشی‌های همراه به‌درستی عمل نکند.

با وجود اینکه این روش جدیدی نیست و از اوایل سال ۲۰۰۰ به شکل جدی در صنعت سینما مورد استفاده قرار می‌گرفته است و نیز بعدها با قوی‌تر شدن موتورهای ساخت بازی امکان استفاده از آن در ساخت شخصیت‌ها و صحنه‌های بازی عملی‌تر شد، اما به‌کارگیری از آن در واقعیت مجازی مدتی است که مورد توجه قرار گرفته است. یکی از موارد مشخص، نمونه‌های ساخته شده توسط سه توسعه‌دهنده‌ی آلمانی در استارت-آپی با نام رئالیتیس^۳ بود. آن‌ها در نهایت با ارائه‌ی نرم‌افزاری رایگان تحت سیستم عامل ویندوز در وبسایت ستیم^۴، امکان سفر به محیط‌های باستانی را برای کاربران خود فراهم کرده‌اند. هر چند در حال حاضر استفاده از آن تنها برای دارندگان هدست اچ تی سی وایو امکان پذیر است.

شاید این سوال به ذهن خطور کند که استفاده از فتوگرامتری تنها محدود به محیط‌های واقعی است که در حال حاضر وجود دارند و چیزی که وجود دارد وارد کردن آن در فضای مجازی چه مزیتی می‌تواند داشته باشد؟ یکی از جواب‌های احتمالی را می‌توان در وبسایت رئالیتیس پیدا کرد، توریسم مجازی^۵ یکی از اهدافی است که این تیم سه نفره سعی در انجام آن دارند، دارندگان هدست‌های وایو به‌عنوان گردشگران مجازی می‌توانند فارغ از مسافت و یا دشواری دسترسی مکان‌هایی را ببینند که در واقعیت امکان بازدید از آن‌ها را ندارند. موضوع دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد استفاده‌های آموزشی از پتانسیل ترکیب فتوگرامتری و واقعیت مجازی است و حتی استفاده‌ی علمی از آن، فرض کنید شما به عنوان یک باستان‌شناس سایتی را در شهر سوخته‌ی زابل کاوش می‌کنید و حال به دلایلی می‌خواهید با همکار قدیمی خود در دانشگاه دورام^۶ هم‌فکری کنید و قصد دارید یافته‌های کنونی خود را برای او ارسال نمایید، با توجه به این مطالب چه مدیومی می‌تواند بهترین انتقال را انجام دهد؟

در این رابطه این ویدئو را در وبسایت یوتیوب مشاهده کنید.

۱ photogrammetry
۲ Agisoft PhotoScan
۳ realities
۴ steam
۵ virtual tourism
۶ Durham University

منابع: Realities.io, Phys.org
انتشار: Mabioca